Paphinia cristata

(Lindley) Lindley 1843
Podrodzina: Epidendroideae
Plemię: Gongoreae
Podplemię: Stanhopeinae

 

Foto: © Oak Hill Gardens. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Paphinia cristata

Synonim: Maxillaria cristata Lindley, Lycaste cristata (Lindley) Lindley 

Występowanie:

Boliwia, Brazylia, Kolumbia, Gujana, Panama, Wyspy Karaibskie i Wenezuela. Choć występuje na rozległym obszarze, to rośliny te nie są często spotykane, a niektórzy uważają je nawet za rzadko występujące. Dunsterville (1959) podał, że w Wenezueli spotyka się je w północnych, nadbrzeżnych górach na wysokości około 600 m, ale nieco bardziej na południe w stanie Bol'var i na terytorium Amazonas są one nieco częściej spotykane. Rosną na wysokości około 200 m w górnym biegu rzeki Caura w najbardziej na zachód wysuniętej części stanu Bol'var. Widziano je na zboczach Cerro Sarisariama na wysokości około 500 m, na Cerro Venamo w pobliżu granicy z Gujaną, na wysokości 800 m, oraz na stokach Auyntepui na wysokości nieco ponad 1000 m. Na większości obszarów rosną w dobrze osłoniętych miejscach w głębi lasów.  

Klimat:

Zanotowane skrajne temperatury to 36°C i 10°C.
Średnia wilgotność ponad 80% przez cały rok.
Opady od 81 mm przez całą zimę do 244 mm w maju.
Średnia temperatura (dzień/noc) to około 28/17°C przez cały rok.
Okres kwitnienia: Od maja do lutego stycznia, z największym nasileniem na początku jesieni.

Uwagi różne:

Okres kwitnienia podawany w danych klimatycznych oparty jest na doniesieniach hodowców. W naturze rośliny te kwitną jesienią i na początku zimy. 

 

Informacje o roślinie i kwiatach:

Wielkość i typ rośliny:

Epifit o wzroście sympodialnym i wysokości do 18 cm.

Pseudobulwy/łodyga:

Ciasno skupione, jajowate, nieco spłaszczone pseudobulwy mają 2,5-5,0 cm długości. Choć te rośliny są stosunkowo niewielkie, to wydają duże, okazałe kwiaty. 

Liście:

Liście mają 15-25 cm długości. Na szczycie każdej pseudobulwy są 2 jasnozielone, ostro zakończone liście o delikatnej teksturze, szeroko-lancetowate do eliptyczno-lancetowatych. 

Kwiatostan:

Kwiatostan ma 5-10 cm długości. Wysmukły, zwisający pęd kwiatowy okryty dużymi, brązowymi błonkowatymi osłonkami wyrasta u podstawy ostatnio dojrzałej pseudobulwy. 

Kwiaty:

1-3. Duże, efektowne kwiaty mają 8-10 cm średnicy. Płatek grzbietowy zwykle skierowany jest w dół. Dość mięsiste, ostro zakończone płatki obu okółków są szeroko rozłożone, ale tworzą raczej kwiat lekko miseczkowaty niż zupełnie płaski. Płatki okółka wewnętrznego mają prawie taką samą długość, jak płatki okółka zewnętrznego, ale są nieco węższe. Płatki w połowie od strony podstawy są białe lub bladożółte i mają smużki poprzecznych plamek koloru czerwonego do czekoladowo-brązowego. Wierzchołkowa połowa płatków okółka zewnętrznego jest często całkowicie brązowo-czerwona, ale bywa poznaczona bladożółtymi, podłużnymi liniami. Wierzchołkowa połowa płatków okółka wewnętrznego jest zwykle całkowicie brązowo-czerwona, ale może być udekorowana wąskimi, bladożółtymi kropkowanymi liniami dokoła krawędzi. Mięsista 3-klapowa warżka ma do 2 cm długości. Ma kolor ciemno czekoladowo-purpurowy i białe włoski na koniuszku. Półcylindryczny prętosłup jest zielonkawy z żółtawym wierzchołkiem i na szczycie ma po obu stronach małe, podobne do uszu przydatki. 

Tłumaczenie: Grażyna Siemińska


-----------------  U P R A W A  ----------------

Temperatura:

Roślina ciepłolubna.

Przez cały rok średnia temperatura dnia wynosi 28-29°C, a średnia temperatura nocy 16-19°C, z amplitudą dobową 10-13°C. Dość duży zakres wysokości naturalnych siedlisk powoduje, że rośliny mogą się łatwo zaadaptować do temperatur wyższych lub niższych o 2-3°C niż wskazane. 

Światło:

12000-18000 luksów. Rośliny potrzebują warunków osłoniętych, z przefiltrowanym lub rozproszonym światłem i ochroną przed bezpośrednim nasłonecznieniem. Cały czas należy zapewniać silny ruch powietrza. 

Podlewanie:

Przez cały rok opady są umiarkowane do obfitych. W okresie od późnej wiosny do jesieni, czyli w okresie aktywnego wzrostu, rośliny powinny być utrzymywane stosunkowo wilgotno z niewielkim przesychaniem między podlewaniami. Późną jesienią podlewanie nieco się ogranicza. 

Nawożenie:

W okresie aktywnego wzrostu rośliny należy nawozić co tydzień 1/4-1/2 zalecanej dawki nawozu dla storczyków. Wielu hodowców preferuje na początku roku, gdy trwa okres intensywnego wzrostu, nawóz wzbogacony w azot. Natomiast późnym latem i jesienią stosuje się nawozy o wysokiej zawartości fosforu ("bloom booster"), aby pobudzić rośliny do kwitnienia. 

Podłoże:

Paphinia cristata ma zwisające kwiatostany, dlatego lepiej ją uprawiać zamocowaną na płatach paproci drzewiastej lub korka, ale w wymaga to zapewnienia wysokiej wilgotności i codziennego podlewania okresie lata. W okresie wyjątkowo gorącej i suchej pogody zamocowane rośliny mogą wymagać nawet kilkakrotnego podlewania w ciągu dnia. Ponieważ jednak dla większości hodowców utrzymywanie wystarczająco wysokiej wilgotności przy takim sposobie uprawy jest zbyt trudne, zazwyczaj uprawiają oni rośliny w wiszących koszyczkach i używają w tym przypadku podłoża szybko odprowadzającego nadmiar wody, na przykład gruboziarnistej kory, które zawiera jednak dodatki materiałów zatrzymujących pewną jej ilość, takich jak posiekany mech torfowiec czy perlit. Często dodawany jest węgiel drzewny, aby struktura podłoża była luźna i aby zapobiec zakwaszaniu podłoża. Przesadzanie powinno się wykonywać, gdy zaczynają pojawiać się nowe korzenie, bo wtedy roślina przyjmie się i ukorzeni w możliwie najkrótszym czasie. 

Wilgotność powietrza:

85-90% od późnej wiosny aż do jesieni, spadając stopniowo do 75-80% w czasie zimy i na początku wiosny. 

Okres spoczynku:

Przedstawione tu warunki temperaturowe powinny być utrzymywane przez cały rok. Zimą w siedliskach naturalnych opady są nieco niższe, ale występuje gęsta rosa, więc rośliny nigdy nie pozostają długo bez wilgoci. Podlewanie zimą należy w pewnym stopniu ograniczyć, zwłaszcza w przypadku roślin uprawianych w ciemniejszych warunkach krótkiego dnia typowych dla wyższych szerokości geograficznych, ale nie powinny one być zupełnie pozbawiane wody. Nawożenie powinno być ograniczone aż do wiosny, gdy znów wznawia się silniejsze podlewanie.